Bij ons op het dorp

De bezuinigingen slaan hard toe in Westvoorne. Nu moeten wij dorpelingen in het vervolg de columns missen van de wethouders Van Lith en hoe heet die andere ook weer, die van de VVD. Keek u er ook altijd zo naar uit, die briljante analyses van de Westvoornse politiek. En dan die heldendaden. Naar Maasvlakte 2 geweest. Aanwezigen geattendeerd op het overaanbod van woningen in deze mooie gemeente. Een beetje gesputterd tegen het voornemen van het havenbedrijf Rotterdam om het Oostvoornse meer te verondiepen met havenbagger. Je zou denken dat de twee heren en plein publiek breed voor dat plan waren gaan liggen. Dat Rotterdam met z’n poten van ons Oostvoornse meer af blijft. Maar nee.

De kiezer heeft altijd gelijk….

Uit het bovenstaande relaas komen hier twee lijnen samen. De eerste betreft het functioneren van gemeenteraad en college en de voortdurende animositeit tussen coalitie en oppositie. De tweede is de positie van de zowel machtige als overbodige wethouder Klok. Oorzaak: de verkiezingsuitslag 2010 (Partij Westvoorne 5 zetels, VVD 3, CDA 2, Gemeentebelangen Westvoorne 2, D66 1) .

Daarom eerst een terugblik. Als partijen in een zittend ( 2006 – 2010) college (PvdA, Ge-meentebelangen en D66) bijna de helft van hun aanhang kwijt raken en dat verlies komt niet eens terecht bij de toenmalige oppositiepartijen VVD en CDA, dan heb je nauwelijks politiek inlevingsgevoel nodig om de verkiezingsuitslag te kunnen vertalen naar een nieuw college dat recht doet aan de uit de verkiezingsuitslag blijkende behoefte aan verandering. Een veel gebezigde zegswijze na een verkiezing luidt immers: de kiezer heeft altijd gelijk.

Dat levert bij het opmaken van de politieke winst- en verliesrekening objectief beschouwd een drie partijen college op met uiteraard de verrassend sterke nieuwkomer Partij Westvoorne (was het gelet op de voorgeschiedenis eigenlijk wel een verassing?) en de voormalige, welis-waar ook verliezende oppositiepartijen VVD en CDA, samen goed voor een comfortabele meerderheid in de raad van 5+3+2 = 10 – 5. Weliswaar met in BenW een overwicht voor VVD en CDA samen.
Als je er even over nadenkt is dat een ideaal, evenwichtig plaatje: vijf debuterende, onervaren raadsleden die staan voor verandering en vijf ervaren raadsleden die staan voor continuïteit in het dorpsbestuur. Alle kans dat hier een beleid uit voortvloeit waarbij ‘de vijf’ (GBW 2, Pv-dA 2, D66 1) zich niet eens nadrukkelijk als oppositiepartij zullen (moeten) gedragen. Een ideaal gemeentebestuur dat gebaseerd is op samenwerking. (En achteraf gezien sterker nog: met deelneming van de Partij Westvoorne in het college zouden de VVD haar grote ergernis-sen bespaard zijn gebleven).

Twee bestuursculturen

Maar het liep even anders. VVD, CDA, Gemeentebelangen en D66 ervoeren het debuut van de Partij Westvoorne als een stomp in het politieke aangezicht. Niet programmatische ver-schillen waren breekpunt, maar onverenigbaarheid van humeuren blokkeerde inhoudelijke onderhandelingen.
Beginnersfouten bij de onervaren Partij Westvoorne (boude uitspraken tijdens de verkiezings-strijd en in euforie geuite pretenties) werden aangegrepen om als kleine vier verliezers de grote winnaar buiten te sluiten. Nu mét een in het eerste stadium van de onderhandelingen ge-weigerde onafhankelijke voorzitter; nu mét ambtelijke ondersteuning. Achteraf duidt dat er op dat ook binnen het raadhuis op hoog niveau – het was snel geregeld – de behoefte bestond het bij ‘het oude’ te houden. Zo onder het mom van ‘je kunt het gemeentebestuur toch niet aan een debuterende partij overlaten….’
.
VVD, CDA, GBW en D66 gaven dus een voorhistorische uitleg aan de verkiezingsuitslag: de helft plus één vertegenwoordigt alle kiezers. Een drogredenering: de nieuwe coalitie bestaat uit louter verliezers, de oppositie uit de sterkst uit de verkiezingsstrijd gekomen winnaar en de zich als verliezer bescheiden opstellende PvdA. Bij Gemeentebelangen zegde bijna 40 procent van haar aanhang haar vertrouwen in die partij op, bij de VVD 25 procent, bij het CDA 30 procent en bij D66 15 procent. Hoe lang kun je dan nog volhouden dat dit college voldoet aan de vernieuwing die blijkens de verkiezingsuitslag gewenst is.

Een raadsvergadering vertoont twee bestuursculturen. De eerste voldoet aan het signalement dat de VVD in ‘Dieptepunt in politiek Westvoorne’ schetst. ‘De raad bewaakt de hoofdlijnen, de details laten we over aan het ambtenarenapparaat’. De behandeling van een raadsvoorstel beperkt zich doorgaans tot enkele instemmende volzinnen. Kenmerk van partijen die in het college vertegenwoordigd zijn. Zij zitten, bijgepraat en aangestuurd door hun wethouder, aan de voorkant van een besluitvormingsproces.
Het debat tussen oppositie en college vergt meer tijd. Partij Westvoorne en de PvdA, zonder wethouder, zitten achteraf aan de achterkant van het besluitvormingsproces. Zij hebben meer vragen en plegen dieper op de details in te gaan. Hun voorstellen tot aanpassing, verbetering of afwijzing van een raadsvoorstel worden weliswaar uitvoerig onderbouwd uitgelegd en ver-dedigd, maar hoe het met ingediende moties of amendementen vergaat is op voorhand be-kend. Ze worden categorisch met ACHT tegen ZEVEN verworpen. Naar de meelevende bur-ger komt het over als `wij als coalitie zijn tegen omdat we tegen zijn`. Wat ons college voor-stelt is welgedaan.

Gemeenteraad is geen Tweede Kamer

Wat in deze weergave van politiek Westvoorne het meest tegenstaat is dat deze gang van zaken nu al meer dan twee jaar duurt en, als dit zo nog twee jaar doorgaat, een vervolg krijgt in de volgende raadsperiode 2014 – 2018. Want vergaderend en besturend in deze sfeer ver-oorzaakt na de raadsverkiezing in 2014 hetzelfde onvruchtbare onderhandelingsklimaat. Ten-zij als logische reactie op de huidige gang van zaken de Partij Westvoorne nog meer kiezers trekt. Blijkbaar is de kloof tussen traditioneel machtsbehoud en vernieuwing onoverbrugbaar. Bij voortdurende animositeit blijft dat zo tot de som aan zetels van de gevestigde partijen on-der de acht daalt.
Partijen in Westvoorne zullen zich echter zo langzamerhand toch moeten afvragen of dit nu de ideale wijze is waarop Westvoorne bestuurd dient te worden. De gemeenteraad is geen Tweede Kamer met 150 leden waarin per definitie coalitie en oppositie duelleren. Westvoorne heeft een gemeenteraadje met vijftien leden die samen, met over en weer wat geven en nemen, de dorpsgemeenschap dienen te dienen. Zo simpel is het.

Een uit vier partijen bestaande coalitie lijkt wel een brede coalitie maar ze dient er zich reken-schap van te geven dat zij 47 procent van de kiezers niét vertegenwoordigt. VVD, CDA, Ge-meentebelangen en D66 geven aan democratie de uitleg dat ‘de helft plus één’ genoeg is om het hele kiezersvolk te kunnen vertegenwoordigen en dat zij daarmee automatisch ook het vertrouwen van de gehele dorpsgemeenschap geniet. Ik vraag me of dat zo is. Ik vraag me zelfs af of de eigen achterban onverdeeld achter dit college staat. Geniet bijvoorbeeld wet-houder Ies Klok (D66) het vertrouwen van alle coalitiekiezers ? In feite heeft hij met 461 op zijn partij uitgebrachte stemmen slechts van vier procent van de Westvoornse kiesgerechtigden (zes procent van de opgekomen kiezers) het mandaat gekregen. Zijn partij haalde nauwelijks de kiesdelen (452).
In mijn beleving van politieke integriteit bedank je in zo’n situatie voor de eer. Zijn gretigheid om toch met één raadslid en één wethouder in deze coalitie te stappen past ook niet in de opvattingen over democratisch bestuur die ik D66 als politieke partij toedicht. Ik zie Alexan-der Pechtold op basis van één lid in de Tweede Kamer geen minister leveren. Met andere woorden: de wethouderszetel van D66 ontbeert elke door de kiezer afgegeven legitimatie.

Niet GBW, maar PW dé lokale partij

Ten aanzien van Gemeentebelangen geldt dezelfde observatie. Gemeentebelangen, opgericht in 1980, afficheert zich op haar website nog steeds als ‘dé lokale politieke partij in de ge-meenteraad van Westvoorne’. Dat is sinds de raadsverkiezing 2010 nogal ver bezijden de waarheid. Het is hoogst opmerkelijk te moeten constateren dat Gemeentebelangen Westvoor-ne blijkbaar het bestaan van de lokale Partij Westvoorne ontkent.
Dat is typerend voor de halsstarrigheid waarmee Gemeentebelangen zich aan haar inderdaad sterke positie in het verleden vastklampt, terwijl de kiezer allang afscheid van ‘dé’ lokale partij heeft genomen. Hoe zo dé lokale partij. Gemeentebelangen 2 zetels. Partij Westvoorne 5 zetels. Me dunkt dat enig besef dat de rol voor Gemeentebelangen geminimaliseerd is toch aanwezig moet zijn.
De bijna halvering van de eigen aanhang had al bij de vorming van het college tot de politieke afweging moeten leiden dat de deelneming van Gemeentebelangen in het vorige college on-voldoende zichtbaar is gebleken en de kiezer – gelet op de sterke start van de nieuwe lokale partij – wisseling van de wacht wilde. Ook Gemeentebelangen geniet op grond van de verkie-zingsuitslag onvoldoende legitimatie een wethouderspost te bezetten.
Voldoen VVD en CDA dan wel aan de aan legitimatie gestelde criteria? Wat de VVD betreft: de lokale afdeling kan vissen in een vijver met een kleine 4000 VVD -stemmers bij landelijke verkiezingen, maar halen daarvan minder dan de helft binnen. Ook dat betekent iets. Niettemin: als voormalige oppositiepartijen kunnen zij laten zien hoe het wel moet. Met de nu op de schouders genomen ballast van Gemeentebelangen en D66 lukt hen dat echter niet.

Coalitiepartijen zouden zich moeten realiseren dat zij het op eigen kracht – of in het West-voornse geval op eigen zwakte – alle vier afleggen tegen de grootste oppositiepartij en dat alleen de som der delen hun macht bepaalt. Valt er één deel tussenuit (en die mogelijkheid is de komende twee jaar zeker niet denkbeeldig; er ontstaan nu al scheurtjes tussen VVD en GBW over gemeentelijke herindeling en glasbeleid) dan verkeert macht in onmacht.

(wordt vervolgd)

Glasbeleid boven centrum Rockanje

Als de Drenkeling voldoende geld gaat opleveren wordt het geld uit het fonds dorpsvernieu-wing weliswaar teruggestort, maar gelet op de economische vooruitzichten en verwachtingen op de woningmarkt kan dat wel tot Sint Juttemis duren. Intussen is er geen geld meer over voor de dorpsvernieuwing, die in Rockanje overigens al vijfentwintig jaar op zijn gat ligt. Het maakt het ook volstrekt zinloos om nu onder het mom van burgerparticipatie een uitgebreide werkgroep, voorzien van ingehuurde begeleiding, een visie te laten ontwikkelen op de her-structurering van het centrum van Rockanje, die moet leiden tot ‘een aantrekkelijk recreatief centrum’ en ‘winkelgebied en centrale ontmoetingsplek in het dorp’. Een politieke fopspeen. Er is geen geld voor. Glasbeleid ver weg prevaleert boven herbergzaamheid in de dorpskern van Rockanje. (Intussen heeft het college wel € 200.000 uitgetrokken om het Dorpsplein op te knappen, o.a. door het plaatsen van een boom, wat banken en een terras, zoals wethouder Klok paginagroot in het Weekblad Westvoorne onthult (en later in een collegevergadering op de vingers werd getikt omdat het project in de portefeuille van wethouder Van Lith zit….). Hoe noemen ze dat ook al weer: cosmetische camouflage van politieke (en ambtelijke) on-macht).

Het glasbeleid heeft intussen een geschiedenis van zeven jaar. Daaruit herinner ik me een duur opgezet interactief planproces, voorzien van ingehuurde begeleiding, waarbij aan het eind zo ongeveer geen van de deelnemers (tuinders én bewoners) zich meer in het resultaat herkende. Dat duidt minimaal op eenzijdige sturing van het planproces.
Ik herinner me dat het toch gerenommeerde bureau Twynstra en Gudde werd ingehuurd om een businesscase op te stellen, die door de provincie vanwege de ondeugdelijke financiële onderbouwing werd afgewezen. Dat duidt minimaal op creatief boekhouden om een roos-kleurig resultaat op papier te krijgen. Van het tot nu toe geraamde miljoen euro aan inkomsten is intussen 5000 euro binnen….
Ik hoor over schadeclaims vanwege tuinders die pienter hebben ingespeeld op ‘een lek’ in de vorige gemeenteraad waardoor voortijdig informatie uitlekte over het voornemen een voorbe-reidingsbesluit voor het landelijk gebied te nemen. Zij legden nog net voor de inwerkingtre-ding schielijk claims ten behoeve van uitbreiding van hun bedrijf die op basis van de toen geldende regels niet geweigerd konden worden. Nu moeten die claims onder de noemer plan-schade worden afgekocht. (Over wie toen zijn mond voorbij heeft gepraat legde de gemeente-raad indertijd zichzelf een zwijgplicht op. Maar zoveel wordt er dan wel weer gelekt dat het iemand uit de liberale kring betreft, de partij die nu meent de oppositie de maat te kunnen meten).

Provincie roept halt toe

Intussen is de uitvoering van het glasbeleid dus noodgedwongen opgeschort. Op last van de provincie heeft het college, in casu de verantwoordelijke wethouder Klok, in casu de coalitie, moeten afzien van de financieringsvorm waarbij toekomstige winst op de Drenkeling als dek-king werd gebruikt. Blijkbaar redeneert de provincie ‘eerst incasseren, dan pas uitgeven’. Aan de uitvoering van het glasbeleid is tot nu toe € 10.5 miljoen aan gemeenschapsgeld besteed. Een rib uit het systeem van de gemeentelijke financieringsmethodiek waardoor nu ook op tal van andere gebieden moet worden bezuinigd.

In zeven jaar glasbeleid is al een wethouder gedwongen op te stappen. In elke andere te ver-gelijken omstandigheid – of het nu bij een bedrijf, een stichting, een vereniging of ander be-stuurslichaam is – wordt de verantwoordelijke bestuurder weggestuurd. Alleen in de gemeen-te Westvoorne blijft de verantwoordelijke wethouder zitten. Kan niet anders, de coalitie heeft D66 als achtste stem nodig. En dus zegt het college bij elke volgende tegenvaller: de raad heeft altijd met het collegebeleid ingestemd, de financiële gevolgen goedgekeurd en is dus medeverantwoordelijk. Wie doet ons wat….

De raad heeft er steeds mee ingestemd…. Dat is het politieke alibi waarmee het college steeds financiële rampspoed verhult. Een eerlijker omschrijving is dat de gemeenteraad slechts met de instemming van 53 procent van de kiezers het college dekt. Dan weten ook buitenstaanders dat de afgelopen twee jaar slechts een kleine meerderheid vóór was en een grote minderheid (47 procent) tégen. College en coalitie balanceren op bom ijs.

Nog meer missers

Het lijkt overigens wel of wethouder Klok het odium van ‘big spender’ met zich meedraagt. Om een varkenshouderij aan de Langeweg te kunnen verplaatsen werd onder zijn verant-woordelijkheid aan de Quaksedijk voor ruim acht ton een vervangend bedrijf aangekocht. Echter: de verplaatsing ging niet door en nu zit de gemeente door afwaardering van het ge-meentelijk bezit met een dik verlies.
Wethouder Klok was ook ‘trekker’ bij de ontwikkeling van de golfbaan Lagerwoude onder Tinte. Na vier jaar voorbereiding gaat het project nu toch niet door en zit Westvoorne met een strop van ruim een ton euro aan niet verhaalbare ontwikkelingskosten.
De wethouder was ook verantwoordelijk voor de aankoop en aansturing van het woning-bouwproject De Rots aan de Dorpsweg in Rockanje. Al voor hij, ongetwijfeld feestelijk, de eerste paal slaat voor de bouw van veertien woningen is duidelijk dat de gemeente Westvoor-ne een kleine anderhalf miljoen euro op het project moet toeleggen.

Het bestuursdebacle rond de strandhuisjes tussen de Eerste en Tweede Slag ligt nog vers in het geheugen. Lees hier boven. Klok bagatelliseert de kosten van de uren die zijn ambtenaren aan het project hebben besteed: € 10.000; nauwelijks de moeite waard, vindt hij. Dat ver-klaart dan wellicht de mislukking. Er komt wel € 25.000 bij voor het BING-rapport om er achter te komen wat de statuten op het strand- en duingebied behelzen. Het hele project moest als zijnde in strijd met de doelstelling in het servituut worden afgeblazen. Meedingende ondernemers zitten – geïnspireerd door van gemeentezijde gewekte verwachtingen – met niet vergoede voorbereidingskosten. In de raad stuitte de zeer terechte motie van afkeuring op acht stalen gezichten in de coalitie.
En nu is wethouder Klok in het college verantwoordelijk voor de verkoop van het gemeente-lijk woningbedrijf. Ik vrees wordt vervolgd: de waardebepaling van het woningbedrijf roept vraagtekens op. .

(wordt vervolgd)

€ 25.000 goed besteed

Terug naar de raadsvergadering van 18 mei 2012.
Wat mateloos irriteert is het feit dat de VVD blijft hameren op de aan het BING-rapport be-stede € 25.000 en dat bedrag blijft bestempelen als door de oppositie veroorzaakt wegge-gooid geld. Ben je dan politiek zo blind dat je niet inziet dat dit BING-rapport niet alleen no-dig was om een wethouder vrij te pleiten van belangenverstrengeling, maar vooral ook nood-zakelijk was om die veertien servituten boven water te krijgen en op hun merites te kunnen beoordelen. Dus om te doen wat deze wethouder had nagelaten te doen, waardoor juist het rumoer rond zijn eigen eigenzinnig optreden was ontstaan.

Als het BING constateert dat het college voor een zorgvuldige voorbereiding van de besluit-vorming van het bestaan van die servituten had kunnen weten (en dus had moeten weten), dan is het toch niet de schuld van de oppositie dat deze onderzoekskosten alleen al om die reden wel besteed waren? Dan dient het bedrag van € 25.000 toch enkel en alleen op het conto van het college geschreven te worden en in het bijzonder op de rekening van de verantwoordelijke wethouder ?
De wethouder heeft nagelaten tijdig de betekenis van de servituten te laten onderzoeken. De wethouder en de burgemeester samen bleven tijdens de voorlichtingsavond in de Welkom-kerk het antwoord schuldig toen naar de inhoud van het servituut werd gevraagd. Zij waren het toch die op cruciale vragen geen antwoord konden geven? Daaruit ontstond toch de com-motie over integriteit rond de wethouder? Dat was toch de directe aanleiding tot het BING-onderzoek?

Hadden burgemeester en wethouder op die bewuste avond die informatie wel kunnen geven – en in het BING-rapport staat dat het normaal zou zijn geweest dat zij antwoord zouden heb-ben gegeven – dan had überhaupt de geur van belangenverstrengeling geen voedingsbodem gehad. Dan was met één simpel antwoord op een eenvoudige vraag alle rumoer voorkomen. Dan kun je als medeverantwoordelijke raadsfractie voortaan toch maar beter zwijgen over die € 25.000? Die besteding van gemeenschapsgeld was hoogst noodzakelijk om de besluitvor-ming over de strandhuizen in het gareel te krijgen.

Politieke belangenverstrengeling

Juist omdat de VVD zo hecht aan zorgvuldigheid in omgangsvormen en elke verstrengeling van belangen of het vermoeden daarvan bestrijdt, is het nuttig de positie van het vier wethou-ders tellende college nader te beschouwen. Het is bijna hilarisch te noemen dat dit college het resultaat is van een in ons land zeldzaam voorkomende vorm van belangenverstrengeling: politieke belangenverstrengeling. Normaal is dat een gemeente met nog geen 15.000 inwoners het gemakkelijk met drie wethouders af kan. Vier is qua werkdruk helemaal niet nodig. Maar hier hebben vier kleine partijen hun authenticiteit ingeleverd om een machtsblok te kunnen vormen om de nieuwe en tevens grootste fractie bestuurlijk te elimineren en zichzelf nog te belonen ook met een extra wethouderszetel. Dorpse machtspolitiek op de vierkante centi-meter.

Het bijkomend gevolg: VVD, CDA en GBW hebben alle eigen zeggenschap en zelfstandig-heid ingeleverd bij D66: nota bene de partij die ternauwernood de kiesdeler behaalde om überhaupt nog een zetel in de raad in de wacht te kunnen slepen. Om tot het inmiddels be-ruchte ACHT tegen ZEVEN blok te kunnen komen moest de steun van de éénmans fractie van D66 worden gehonoreerd, dan wel gekocht, met een wethouderszetel á 70.000 euro per jaar. Per slot van rekening had D66 er ook voor kunnen kiezen als gedoogpartner de coalitie te steunen. Maar pluche kleeft. Zo’n één op één situatie (één lid in de raad, één wethouder in het college) is een novum.

Het is met normale op politiek gestoelde argumenten ook niet uit te leggen waarom de verkie-zingsuitslag werd gebruuskeerd om een nieuwe lokale partij buiten spel te kunnen zetten. Hoe leg je aan een buitenstaander uit waarom de oude lokale partij die bijna de helft van zijn aanhang verloor en nu twee zetels in de raad heeft, wel een wethouder in het college heeft en de nieuwe lokale partij met vijf zetels niet. Hoe bang kun je zijn voor een onverwacht sterke debutant in de Westvoornse gemeentepolitiek.
Volgens de wet kan het allemaal, maar de vraag dringt zich op of hier de uitleg die aan de wet wordt gegeven politiek nog wel correct is. Het gevolg is dat ‘de vier’ de coalitie vormen-de fracties elkaar in de houdgreep houden. Afwijkend, dus onderscheidend stemgedrag is onmogelijk. Om het politieke kaartenhuis overeind te kunnen houden mag niemand uit de boot vallen. Ze zijn verplicht het zo met elkaar eens te zijn dat ze gerust met één woordvoeder kunnen volstaan. Politieke correctie, zoals bij het bestuurlijk blunderen in het strandhuisjes-dossier, is onmogelijk. Daardoor komt de positie van een omstreden wethouder ook nooit in gevaar.

Met andere woorden: het maakt – en dat is uit het oogpunt van democratische principes heel ongezond – de positie van de wethouders, in casu die van wethouder Klok, onaantastbaar. D66 beheerst als éénmansfractie in de Westvoornse gemeenteraad de politieke macht. Het vervelende is dat wij als dorpsgemeenschap daarvoor ook nog een prijs moeten betalen en die prijs is aanzienlijk hoger dan de € 25.000 waarmee de VVD de Partij Westvoorne blijft lastig-vallen.
Bij het aantreden van dit college werd het voor een kleine gemeente uitzonderlijke aantal van vier wethouders financieel vergoelijkt met de belofte: vier wethouders voor de prijs van drie. Alleen al deze uitspraak van de coalitie zelf bevestigt dat deze constructie uitzonderlijk is. Maar al gauw werd duidelijk dat de twee wethouders uit het voorgaande college op grond van de voor wethouders geldende wachtgeldregeling recht hebben op aanvulling van hun wedde tot het in de voorgaande vier jaar genoten niveau. En daarvan dus gebruik maken.

Laten we daar een simpel rekensommetje op loslaten. Blijkens de begroting bedroeg de wedde voor drie wethouders in de voorgaande jaren all in ruim € 210.000 per jaar, zijnde ruwweg rond € 70.000 per wethouder. In het nieuwe college zouden de vier wethouders dus € 210.000 : 4 = rond € 52.500 ontvangen. Echter: twee wethouders krijgen op grond van de wachtgeld-regeling daarop de aanvulling tot € 70.000, zijnde € 17.500 per man.
Het in stand houden van dit college kost de gemeenschap dus tweemaal € 17.500 = € 35.000 per jaar, of te wel € 140.000 over de hele raadsperiode meer dan de coalitie bij haar aantreden had verzekerd. Het gebeurt wel volgens geldende regels, maar het valt niettemin te rangschik-ken in de categorie kiezersbedrog. En dat enkel en alleen om zich van de gunst van D66 ver-zekerd te weten. Dat is een politieke belangenverstrengeling in optima forma.

Dure vierde man

Objectiviteit gebiedt de vraag te stellen of ‘de vierde man’ voor een kleine gemeente als Westvoorne misschien toch een meerwaarde betekent voor de noodzakelijke bestuurskracht. Het aantal foto’s bij lokale gebeurtenissen in de lokale blaadjes laat een druk bezette wethou-der zien. Maar de vierde wethouder is in dubbel opzicht ook een dure wethouder, zowel qua wedde als qua uitvoerder van beleid. Wethouder Klok beheert de lastige portefeuille glasbe-leid. Het glasbeleid kost de gemeenschap enorm veel geld voor een in feite politiek bijkans in een kleine gemeente onuitvoerbaar droombeeld : het ruimen van landschap ontsierende kassen, het verplaatsen van tuinderijen naar concentratiegebieden en herinrichting van het landschap.
Het is een begin deze eeuw met te groot enthousiasme begonnen project dat qua beleidsont-wikkeling, de uitvoering en de financiering de kracht van een gemeente met 14.000 inwoners ver te boven gaat. Bij de inwoners, lees de kiezers, leeft het niet of nauwelijks. Waarom de buitenboel opknappen als er ‘binnen’ in het dorp nog zoveel te doen is.

De uitvoering van het glasbeleid is een gebed zonder einde met de ene tegenvaller na de ande-re. Het gevolg van ontoereikende bestuurskracht is dat voortdurend hindernissen opdoemen, meestal gepaard gaande met grote financiële tegenvallers die nu al in de miljoenen lopen en waarvan het de vraag is of het bedrag ooit kan worden terugverdiend. Van de 25 hectaren die per eind 2014 glasvrij moeten zijn om nog een provinciale subsidie te kunnen binnenslepen is tot nu toe minder dan de helft verwezenlijkt. En om financiële redenen ligt er nu een stop op. Zowel in het voorgaande college als in het huidige is Klok als wethouder verantwoordelijk voor de uitvoering van het glasbeleid.

Zoals hij met de strandhuizen een eigen, eigenzinnige koers volgde, zo was dat ook het geval met Stuifakkers. Voor dit gebied werd om grondspeculatie te voorkomen een voorbereidings-besluit genomen om de weg vrij te maken in Stuifakkers dure woningbouw te gaan plegen waaruit het glasbeleid gefinancierd zou gaan worden. Het veroorzaakte veel beroering en moest worden afgeblazen. Maar ondertussen was onder verantwoordelijkheid van Klok al wel grond en vastgoed aangekocht waarop nu verliezen worden geleden.
Ter vervanging van deze bron van inkomsten werd de voor woningbouw bestemde polder Drenkeling in Rockanje als financieel wingebied voor de uitvoering van het glasbeleid aan-gewezen. Maar zolang de uit deze grondexploitatie verwachte miljoenen niet zijn gerealiseerd mogen ze van de provincie niet als fictieve dekking voor de tekorten op het glasbeleid worden aangewend. Daarom hebben college en coalitie nu € 1.017.144 uit de reserves voor de dorps-vernieuwing geklauwd om de gaten in het glasbeleid te kunnen dekken. Tot de grondexploita-tie in de Drenkeling wat gaat opleveren. Gestreefd wordt in 2014.
Dat verklaart waarom ineens zoveel haast wordt gemaakt met (dure) woningbouw in de Dren-keling. Echt niet om de in de afgelopen dertig jaar opgelopen stilstand in de woningbouw in te halen. Het gaat het college alleen maar om de poen om het glasbeleid te kunnen voortzetten

(wordt vervolgd)